Bu kadar özen gösterme olur mu,gözlerim yaşarıyor bu özenden ,bu fedakarlıktan,bu ince hassasiyetten ! Tü tü tü maşallah, özen abidesi resmen...
... Bildiğin çukurlara tekrar tekrar düşmek üzücü, sadece hayal kırıklıklarına ve zaman kaybına sebep. Kendimi hayal kırıklığına uğrattım. Geçtiğim yolları yeniden yürüyorum; o yolun çıkmaz sokağa varacağını bilsem de .. Ve sürekli "Neden?" diye soruyorum. Neden yaptın? Neden başa döndün? Orada çukur olduğunu, hangi adımda düşeceğini, canının ne kadar acıyacağını, yaptığının hata olduğunu, her düştüğünde çukurun daha da derinleşeceğini, kurtulmanın zor olduğunu biliyordun! Neden yaptın! Kendime söyleniyorum,bütün duyguları aynı anda yaşıyorum ve yeniden... Bazen bilmek yetmiyor. Her şeyi derinlemesine bilmek, sürekli hatırlamak yetmiyor. Düşüyorsun... Kaç kere düşsen de o çukurdan çıkacağını bilerek düşüyorsun.. Çünkü yola devam etmenin başka yolu yok, düştüğün yerden kalkmaktan başka çaren yok!
Kalbime yakın hissettiğim insanların,bana sandığım kadar da yakın olmadıklarını anladığımda çok üzülüyorum. Yürümüşüm yürümüşüm ama varamamışım gibi bir his ....
