Akşam Ürperen denize kavuşan akşam Ne çok yalnız adam çiziyor ufka Ne çok yalnız adam ne çok kadın ne Yitmiş umutlar gibi bir günü noktalayan Hiç sevinçler göğermez mi bahçelerinde Acı ve hüzün taşıyorlar durmadan Nerde çiçekleri ellerinde nerde inançları Birden geceye bulanıyor saçları Hâlâ gülüşlerini arıyorlar aynalarda Hep ölüm hep karanlık hep korku hep Hep kahır renginde çiziliyor resimleri Yarınsız tedirgin ve yorgun kimileri Şehrin gözlerine yağmurlar doluyor Mor hareli sevecen gözleri ıslak Yılgın bir çocuk ağlıyor için için Sevgi kirleniyor hızla ve küçük özlemler Hiç sevişmeye durmaz mı dal uçları Her şey terk edilmiş bir çölü başlatıyor Hiç baharları patlamaz mı şafakta Tekil delik deşik bir akşam sokakta Aydın Hatipoğlu
