Renklerin şiddetini tanımlamak için doygunluk kelimesi kullanılır.Doygun durumdaki bir renk derin, zengin ve canlı görünür.Doygun olmayan halindeyse solgun, yumuşak ve zayıf bir izlenim bırakır. Bir rengin gösterdiği doygunluk derecesiyle fotoğraf üzerindeki bu renge ait pigmentlerin yoğunluğu arasında fiziki bir ilişki mevcuttur. Fotografik açıdan renk doygunluğunu kontrol altında tutmak mümkündür. Doygunluk özellikle ışık kaynağının niteliğinden, manzarayı aydınlatan ışığın açı ve yönünden, fotoğrafın çekildiği andaki hava durumundan, pozlandırmadan ve yansımalardanetkilenir. Işığın Niteliği ve Güneşin Yüksekliği Daha önce de ifade edildiği gibi ışığın niteliği günün değişik zamanlarında farklılık gösterir. Sabahın erken saatlerdeki ışıkla akşamüzeri ışığı film üzerinde oldukça doygun renklere yol açar. Öğle saatlerinde renklerin doygunluğu da azalır. Günün saatiyle, güneşin gökyüzündeki yüksekliği arasında doğrudan bir bağlantı olduğu için, güneş gökyüzünde daha yukarıya yükseldiğinde renk doygunluğunun gitgide azaldığını ve güneş ufka doğru alçaldığında da renk doygunluğunun arttığını söyleyebiliriz. Işık Açısı Güneş, konu ve fotoğraf makinesinin birbirlerine göre konumları da renk doygunluğunu etkileyecektir. Önden ya da yandan aydınlatılmış bir durumda, arkadan aydınlatılmış ters ışıklı bir duruma göre renk doygunluğu daha yüksektir. Ters ışıklı durumlarda renk doygunluğu o derece azalır ki, renkler özelliklerini kaybederek gri görünmeye başlarlar. (Objektiften yansıma olduğu durumlarda bu etki özellikle kendisini gösterir. Hava Koşulları Bir rengin tüm gücüyle aktarılabilmesi için güneş ışığının bulutlarca engellenmeden doğrudan bu rengin üzerine vurması gereklidir. Bulutlarla kaplı ya da puslu bir havada veyahut da gölge yerlerde renkler günün saatine, güneşin yüksekliğine ya da ışığın açısına bakmaksızın tam doygun hallerine kıyasla daha zayıf görüneceklerdir. Pozlandırma Bir manzaradaki belirli bir renk için en iyi doygunluğu veren pozlama değerleri, aynı manzaradaki diğer renkler için aynı başarıda sonuç vermeyebilir. Öte yandan pozometrelerin çoğu bir görüntüdeki ortalama ışık miktarım ölçer ve belli bir rengin tam doygunlukta görülebilmesi için gerekli poz değerlerini vermez. Dolayısıyla tecrübeli fotoğrafçılar her seferinde farklı poz değerleri kullanarak aynı görüntünün birçok fotoğrafını çekerler. Braket yapmak diye tanımlanan bu tekniğe göre önce pozometrenin göstermiş olduğu değerlere göre çekim yapıldıktan sonra, en az bir kare bu ilk değerlere göre fazla pozlandırma yaparak ve yine en az bir kare de az pozlandırma yaparak çekim yapılır. İlave edilen ya da çıkartılan poz miktarı genellikle bir tam f-stop aralığına kadar değişiklik gösterebilir. (Profesyoneller pozlandırmanın renk doygunluğu üzerindeki hassas önemini göz önüne alarak bazen yarım stopluk aralıklarla braket işlemi yaparlar.) Alıntı
