Hayat bana bir gün doğru bildiklerimin yanlış olabileceğini ,sadece siyah ve beyaz olmadığını grinin yaşlandıkça daha iyi anlaşılacağını,yaşlandıkça masumiyetimizi yitireceğimizi,karşımdakini kendim gibi sanmamam gerektiğini,iş hayatında kadın ve erkeğin hala eşit olmadığını ,herşeyin bir sonu olduğunu ama ölümün bir son olmadığını,zor zamanınızda yanınızda olanın belkide dostunuz olmayabileceğini menfati için orada olabileceğini,fakat en karanlık anınızda yanınızda olanın ,itmenize rağmen yanınızda kalanın dost olduğunu ve çok az sayıda bu hayatta olabileceğini,ama tek Gerçek Dostun Rabbim in olduğunu öğretti
''Öğrendim ki... Kimseyi sizi sevmeye zorlayamazsınız. Kendinizi sevilecek insan yapabilirsiniz, Gerisini karşı tarafa bırakırsınız...'' bunu da idrak ettim artık..yazık oldu..
hayat bana iyi şeylerin, en umulmadık zamanda, insanların en beklemedikleri zamanda gerçekleştiğini öğretti.
hayat bana öğretmenliğin çok güzel ama her yaptığını yazma gereğinin bu meslekten soğuttuğunu öğretti, mödürümün dediği gibi yazı mö 3500 civarı bulunsa da öğretmenler yazmıyormuş raporları, raporları neden yazmadığımıza dair yazılı mazeret bildirecekmişiz diye boş işler yaptırabileceğini de öğretti
hayat bana tüm olumsuzluklara rağmen, her yeni günün ve bunun getirdiklerinin yaşanmaya değer olduğunu öğretti...