Köhne bir aşkın kırıklarını toplarken bulmuştum seni. Ve seni bulmuşken tam da , kendimi kaybetmiştim sende. Yüreğine yaslanmıştım küçücük yüreğimle. İmkan/Sızımdın sen. . . Sızımdın, imkansızdın . Geldiğinde yağmur vardı , ıslaktım.Düşlerime kelepçelenmiştim.D/üşüyordum. Yağmur vardı. . . Islaktım. Bir sızının tam ortasındaydın sen. . . ıs/Sızımdın... Herkesten uzakta dinlendiğim bir liman gibiydin.Düşler ülkesine giden gemilerim senden kalkardı hep... Düş'tün , düş'tük. . . Yoksun şimdi . . . Aslında varoldun mu hiç bilmiyorum.O kadar yakınsın ki bana ama o kadar uzaksın ki aslında. . . Çelişki kuyusuna düşmüş bir özlem galiba benimkisi... Rüya gibiydin . . . Yaşarken gerçektin.Uyandığımda anladım düş olduğunu . . . Rüya gibiydin . . . Hayra yormak istediğim bir rüya . . . Is/sızımdın sen. . . Issızdın. Yüreğin yakındı bana bilirdim. Ama uzak-tı adın. Issız(ım)dın. Ve bilirim hep ıs/sızım kaLacaksın . . . -alıntı-
