Portre Bir bahara açık duran penceresinde Belki bir gün gelir geçmiş zamanı arar Diyerek bu portreyi çizdi sanatkâr, Bir oda içinin ışık ve gölgesinde. Verdi bir başka renk, başka biçim, hasından; Diledi ki bir ölümsüz ömür yaşasın, Geçsin geceleri kışın, günleri yazın, Süzgün gözlerini seyredip aynasından. Severdi, ağlardı, güler ve hatırlardı Değişmeden önce sanatın fırçasında; Onun bu güzel'e gebe Rönesansında Günler birbirini güden hoş anılardı. Şimdi çerçevede mahpus yaşamaktadır, Alnında o yaman ölmezliğin zaferi; Uzak bir rüyada yüzer gibi gözleri, Artık ne gülmekte ne de ağlamaktadır. Ahmet Muhip Dranas
