Fotoğrafa sistemli bir yaklaşım konusunda örnek olarak gösterilebilecek en iyi kişi ünlü fotoğrafçı Ansel Adams'dır. O, yıllarını sadece malzemesiyle yeni deneyimler kazanmak için harcamamış, aynı zamanda son derece titizlikle gözlem ve değerlendirmelerini de kaydederek meşhur Zone Sistemi yöntemini oluşturmuştur. Zone Sistemi siyah beyaz fotoğrafta tonların oluşmasında poz süresi, banyo süresi ve kağıt cinsinin etkileriyle ilgili kendi gözlemlediklerini ifade eden bir kurallar bütünlüğü olarak sunduğu deneyimlerinin bir özetinden başka bir şey değildir. Zone Sistemini geliştirmesinin bir neticesi olarak Adams, daha deklanşöre basmadan önce gözleri önündeki manzarada yer alan tonların film üzerine kaydedilme sürecinde nasıl değişeceğini ve kağıt baskı üzerine nasıl yansıyacağını çok hassas olarak gözünde canlandırmasına yardımcı olacak bir yönteme sahip olmuştur. Fotoğrafta bir fotoğrafçının hepsini birden bir seferde inceleyebileceğinden çok daha fazla ve birbiriyle etkileşim içinde olan değişken mevcuttur. Yine de her seferinde bir ya da iki değişkeni inceleyerek her biri hakkında bilmesi gerekenleri adım adım öğrenebilir. Bu süreç yavaş ve süreklidir. Sonuç olarak fotoğrafçı farklı değişkenlerin oynadıkları rollere iyice aşina olduğunda, her şeyi bir defada ve fotoğrafı çektiği anda hemen bir araya getirebilme becerisine ulaşacaktır. İşte o zaman öğrendiği her şey yerli yerine oturacak ve fotografik unsurları sonuna kadar kullanarak kompozisyonu kurmaya yönelik kararlarını oluşturan temel de atılmış olacaktır. Alıntı
