önemli olan acı çekmek değil; çünkü irili ufaklı her insan acı çeker nihayetinde herkes bir defa aşık olur ki o yüzden ben hiç acı çekmedim diyen yalancıdır onsuz düşünemediğin hayatı onsuz yaşadığın ilk gün acıdır aşk ya da tek göz hücrede düşünecek davası veya karısı olmayan biri için umut,acıdır. yani her insani duygu acı verebilir ipe sapa gelmez zamanlarda... fırsatın bile olmaz acıya alışmaya onu hissetmemeye başladığın an yeni bir acının kucağında bulursun kendini ömrün acıyla ve ona alışmakla geçer böyle olduktan sonra acıya alışmak neden bir teselli olsun ki? acıya alışmak ne ki! eğer yaşadığın mutlu anlar çektiğin acılardan fazlaysa ve sarfettiğin yaşlar 1 gün sonra uçup gidiyorsa sen acı görmemişsin... artık dayanamıyorum dediğin anlarda hayat gözden ırak fabrikalarında senin için daha okkalı bir tanesini hazırlıyor ve zamanlaması o kadar muhtesem ki ağlamak bazen çözüm bile olmuyor... iyisi mi sen acıya bırak kendini onu yaşarken yakınma uzunluğuna isyan etme bazen gül geç ve onu yaşarken de onun da diğerleri gibi geçici olduğunu düşün çünkü hiçbir acı mutlulukla sona ermez acıyı tükeden acının kendisidir...
