Solmaya yüz tutmuş bir gül gibi boynu eğildi günün. Akşam, iç çekme vakitleri Yayılırken şehre bir salgın gibi kalabalık, birbirine dolanmış dallarıyla uğultulu bir orman, alacakaranlık... Gerçek olmaktan korkan bir hayal kadar sessiz ve uyumsuz olan ben, yanlış sokağa taşınmış kabul görmeyen yaban. Kendi hayatına hükmü geçmemişlerin kıskanç bakışlarından seyredip sevdim hayatımı, kendimden kaçıp sığındığım hayatı. Akşam... Okşanmamış saçlarımdan öpen akşam, yalnızlığımdan... Tam da sırtımı dönmüşken düşlere bir düşün peşine düşmek böyle birdenbire, tam da düşlediğim gibi düşlerimden öptü akşam. Solmaya yüz tutmuş bir gül gibi boynu eğildi günün. Akşam, iç çekme vakitleri - Hava poyraza döndü, diyor içerden büyükannem -Kapa pencereyi. Oya Uysal
