19. yüzyılın ikinci yarısında Osmanlı topraklarında yaşanan savaşlar, toprak kayıpları, tarım alanındaki bölgesel dengesizlik gibi çeşitli faktörler Osmanlı toplumunun ekonomik, sosyal, etnik ve kültürel yapısında çok büyük değişikliklere yol açtı. Bu değişiklilerle aynı zamanlara rastlayan Güney ve Kuzey Amerika'da özellikle tarım ve endüstri alanlarında büyük gelişmelerin olması bu iki dünya arasında bir itme ve çekme kuvveti yaratmıs oldu. Sonuçta Güney Amerika'daki büyük tarım işletmelerine ve Kuzey Amerikadaki endüstri merkezlerine doğru dünyanın çeşitli ülkelerinden olduğu gibi Osmanlı topraklarından da bir göç başlamış oldu. Özellikle 1870-1914 yılları arasındaki dönemde ekonomik ve sosyal yapıdaki problemler sonucunda Amerika topraklarına yaklaşık 1200000 insan Osmanlı topraklarından göç etti. Bu insanların da yaklaşık %15-20'si Müslüman ve Türklerdi. Amerika kıtasına göç genelde Balkanlardan, Kafkaslardan, Akdeniz Adalarından ve Asya'daki Osmanlı topraklarından oldu. Türklerin en yoğun göçü ise özellikle Harput Vilayetinden ve diğer Anadolu'nun vilayetlerinden oldu. Göç sırasında izlenen yollar ise; genellikle insanlar limanlara kadar araba,at, eşek ve yaya olarak ulaşmaya çalıştılar. Harput ve çevresi daha çok Samsun ve Trabzon limanlarına, Konya civarı Mersin Limanına, Ankara ve İç Anadolu ise İzmir limanı ve bu limanların dışında ise İstanbul limanını tercih ettiler. Bu limanlardan Yunanistan , İtalya, Fransa, Portekiz ve İngilere'deki limanlara oradan da Amerika'daki limanlara doğru bir yolculuk başladı. İlk gidenlerin hemen hemen tümü yoksul, tarım ve hayvancılıkla uğraşan insanlardı ve çoğu kez çok zor koşullar altında Amerika'ya ulaştılar. Amerika'ya giriş merkezleri ise NewYork, Boston ve gemilerin rotasına göre bunların dışındaki bir iki liman oldu. Ayrıca projenin başlangıç safhasında edinilen bilgilerden Amerika'ya yasal yollardan giremeyen pek çok göçmenin önce Kanada'ya oradan Niyagara bölgesi üzerinden Amerika Birleşik Devletine geçtikleri ortaya çıktı. Amerika'da yeni bir yaşama başlayan göçmen-gurbetçiler çoğunlukla fiziksel güç isteyen zor işlerde; yoğun olarak Otomotiv Fabrikaları, Demir Çelik İşletmeleri, Deri, Ayakkabı Fabrikaları, Boya Sektörü, Tekstil Sektörü ve Demiryollarında çalıştılar. Göç eden Türklerin bir kısmı hayatlarının sonuna kadar ABD'de kaldılar, bir kısmı ise tekrar Turkiye ye geri dondu. Alıntı
