Annem Aynamdı, Mutlu olmak çok önemli, bunun için çok şey gerekmiyor. Nefes aldığın için, hayatta olduğun için, insan olduğun için, düşünüp konuşabildiğin için mutlu ol yavrum. derdi Annem Aynamdı, ınsanların zarar görmeyecekleri şekilde konuşmak ve davranmak insanlık görevidir. derdi. Bu konuda kendisi hep önde giderdi. Özür mü dilenecek, ilk önce o dilerdi. Teşekkür mü edilecek, yine o öncülük ederdi. Hayatı ne güzel anlamışsın canım annem. Şimdi sende gördüklerim bile, yap demediğin halde zihnime yerleşmiş. Bizi kitap gibi yazmışsın ki okuyalım diye. Okuyorum. Annem Aynamdı, Azıcık üzgün görse bizi, hemen gül bahçesi kokulu kucağı, bizim hüznümüzü baharın ılık rüzgârı gibi alır dağıtırdı. Bizi konuşturur, dinler ve, Bundan sonra şöyle şöyle davranırsan daha iyi olabilir, yine de sen bilirsin. derdi. ıpek elleri ne zaman gezinse saçlarımda, anne olmayı özler, varlığı için, ilgi ve sevgisi için şükre dalardım. Hiç mahrum kalmadım ilgisinden ve sevgisinden. Acaba onun için mi güçlü duruşum ve mutlu büyüyüşüm. Onun için mi korkuların benden korkuyor olması. Hayatı coşkuyla yaşayışım ve içindeki zorluklara karşı pes etmeyişim ondan mı acaba? Annem Aynamdı, ınsan evinde mutluluğu yakalayamazsa, kapıdan çıkınca hiç yetişemez. derdi. Mutlu olmak ve mutlu etmek aslında insanlar için çok kolay. derdi. Önce sen mutlu ol! Çünkü yaşamadığını yayamazsın, tanımadığını tanıtamazsın, anlayamadığını anlatamazsın. Mutlu olursan tebessümün bol olur, daha sağlıklı yaşarsın ve doğru davranmanın zeminini yakalamış olursun. Çünkü mutluluk, tepkisel davranmanın ilacıdır. Karşındakine önce sen değer ver ve saygı duy ki, onun gönül toprağında sevgi filizi yeşersin. O filizin bakımı, eşine bakımındır. Sevgiyle bakım verirsen onu beslemiş olursun, aynı zamanda sen de beslenirsin. Sen eşini düşün ki o da seni düşünsün. Sen onu baş tacı yap ki o da seni sultanı yapsın. Sen ona sabret ve onu anla ki, o da seni içi sevgiyle dolarak kuşatsın. Sen onu öne geçir ki o da senin elinden tutsun. Önce sen başla yavrum ve bunda acele et. Sen başlamazsan muhatabın başlar. ıyi başlarsa sevap fırsatını kaçırmış olursun, kötü başlarsa iyiye yöneltme fırsatını kaçırmış olursun. Sen bu konuda gönlüne baş eğdir ve kulağına fısılda ki, faziletli ve erdemli hayatın sarayına giden yollar, kimi zaman çakıl taşlarıyla, kimi zaman dikenlerle, kimi zaman da toz-toprakla muhatap olmayı gerektirebilir. Yolun sonunda mutlu olmak ve gülümsemek istiyorsan, o gülümsemeyi, yani sonucu zihnine kazı ve hep o görüntü, Yaradanı razı etmenin ve razı olmanın simgesi olsun. O çekip götürsün seni, uçururcasına o engellerden. Aş git yavrum aş git, bir adım önde gidene yetişilmez. Annem Aynamdı, Kendini koru ki sen, sen olarak kal. Kendini koruyamayanların ne kendisine ne de başkalarına hayrı olmaz. Böyleleri yük alanlardan değil, yük olanlardan olur ve kendi işini bile başarmakta sıkıntı çeker. Alıntı
