AŞK BİZE KÜSTÜ - Yılmaz Odabaşı

'Ünlü Şairlerden Şiirler' forumunda zipper tarafından 25 Eki 2014 tarihinde açılan konu

  1. zipper

    zipper quae nocent docent

    [​IMG]



    Biz bu kentlere sığdık da,

    bu kentler bize sığmadı Asiya;

    ve bir çığlık gibi günlerin çarmıhında;

    arttıkça yalnız, sustukça silik...



    Ay ışığı gölgeleri büyüttü,

    son kuşlar da vuruldular dağlarda.

    Yakamozları söndü sahillerin, ışıkları evlerin;

    çağın vebalı gövdesinde

    bir hayalet gibi gölgemizde yalnızlık.


    Kaldık...

    Kırık bardaklar gibi,

    içilmiş sulardan geride buruk bardaklar gibi...



    Düşler artık ölü çocuklar doğuruyorsa,

    sevgiler boğduruluyorsa kürtajlarda

    ve daha eskimemiş tüfeklerle

    ordusu bozguna uğramış askerler gibi kalıp,

    bozuk paralar gibi yuvarlanıyorsak kaldırımlarda,

    bir bedeli vardır elbet cennetini çaldırmanın;

    ömrünü yetim bir bebek gibi bırakmanın

    bulvarlara,

    bozgunlara

    ve yanlış yalan aşklara…



    Bir bedeli vardır

    bu kuşatmaların, ilkyazları kurşunlatmaların...



    Biz bu kentlere sığdık aslında,

    bu kentler bize sığmadı Asiya,

    ah, son kuşlar da vuruldular dağlarda!



    Ay ışığı gölgeleri büyüttü.

    Mutluluk oyununa geç kalan ölü kuşlarla geldim.



    Geldim...

    Kırık bardaklar gibi,

    içilmiş sulardan geride buruk bardaklar gibi…



    Ve ömürlerimizde bin kasvetle upuzun

    sefalet seferlerinin ayazı;

    belki yalnız geçireceğiz artık kim bilir,

    batan gemiler gibi yiten aşklardan geride

    kalan her kışı, güzü ve yazı...



    Ay ışığı gölgeleri büyüttü.

    Ayrılıklar eskidi, biz eskidik,

    aşk bize küstü Asiya...


    Belki de uzun sürecek bu bozgunun saçağında,

    sen şarkılarını sesine yasla

    ve bırak beni de usulca

    apansız bir yalnızlığa...



    Ay ışığı gölgeleri büyüttü,

    b ü y ü d ü ö l ü m

    v e b i z k ü ç ü l d ü k A s i y a…



    Yılmaz ODABAŞI/1996, Ankara
     

Bu Sayfayı Paylaş