''Teselli olsun isterdin kaçırdığın şu son vapurun adı o Üsküdara gitse sen tutar yanlış bir adaya inerdin Nice bir tesellidir ki bu aşk, insan sevdiğinden utanır sen ki kaldın kendine iki kıyıda bir ahbap, san ki vuslat tamamdır Ne uzun bir sefermiş yalnızlık, gemisiz, kaptansız, adasız gözlerin terk ettiği bir bahçede ağaç olmak, dalsız, yapraksız Arzu da hiç olur bazı, isteme bu kadar, yine sen hiç ol boş diyorlar bakıp şaraba, dudağa değme, boşluk kadehine dol Sesin olsun da hiçbir şey söyleme, kırgınlığa iyi gelir sufî kadınların denizler toplamış gözleri dua sessizliğindedir.. Mavi zayıf, yeşil, geçici, siyah gülünç, bordo gönülsüz kederinden bile teselli yok insana .(*) Ara sıra adalara bak açılırsın, aşk sensiz de Üsküdar gözlerin acıyorsa gece var, rüya bir teselli uykusudur Buna dünyanın sonu derler efendi sen şiirle avun dur! (*) . sonu şiirdir düpedüz. Haydar Ergülen
