Evde İki Yalnız sen ve ben sesimizde uçurum şarkıları ellerimiz iki kuğu boynu yere eğilmiş iki yana düşüyoruz sessizce yolda kalmış arabanın kırılmış tekerleği dönüyor beynimizde pişmanlığın günle bitiştiği yerdeyiz yeniden yeniden bakışıyor gökle yer silinen iki yüzün unutkan suretinde ne senin hevesin var ne benim gücüm yeni bir şarkıya, yeni bir aldanışın provasına yol çağırıyor, gidemiyoruz sözcükler kayalardan kopan çakıllar gibi ufalanıyor sözcük kırıklarıyla hayatı süslüyoruz çadırı sele gitmiş göçebeler gibiyiz son hayvanlarıyız "gitme, kal" ormanının gözlerinde çamurlu yaşlar biriken yalınayak rüzgarı kovalıyoruz sen ve ben dalında eğreti güz yaprakları aramızda uçurum rengi bıkkınlık varız zannederek yok oluyoruz
