Bekle beni demiştin, Saat kaç oldu? Hala yoksun Konak-Karşıyaka arası Kaçıncı seferini yaptı vapur, Kaçıncı kez doldu- boşaldı Bekleme salonu Martılar bile alırken nasibini denizden Öyle, Boynu bükük bekledim ben. İskeleye çarpan dalgalar gibi Bir geldi Bir gitti yaşadıklarımız Gözümün önünden ... Vapurun arkasında bıraktığı köpükler Bir bir sönerken Geleceğin ümidi de Söndü bende. Elimdeki güllere baktım Ne kadar da güzel! Gonca, gonca kırmızı . Seni görünce arkama saklayıp, Yaklaştığında bana Gülleri eline verip, Boynuna sarılacak Yanağına yavaşça bir öpücük konduracaktım Bekle beni demiştin burada. Saat kaç oldu? Hala yoksun Çaresiz yürüdüm iskeleye Bu gelen vapura Ne olursa olsun binecektim Elimde güller solmuştu; yavaş yavaş Vapur iskeleye yanaştı, Boşaldı, Kimi dalgın Kimi mutlu Kimi mutsuz insanlar. Gözlerim yaşla doldu, Göstermek istemedim kimselere Başımı yavaşça eğdim yere Yürüdüm adım, adım Ardımdan bir ses Hanım! Bu son seferiydi vapurun . Zaman nasıl geçmişti, anlamadım. Elimde güller Döküldüler birer birer. Leyla Işık (Huzur Çerçeveme-1992)
