SERZENİŞ Önce şiirlerde buldum seni,sonra baktım ki dilimden dökülüveriyorsun. Ey insan!Tanımıyorum seni,sen kimsin,neden içimdesin? Ey yaratık!Hiç mi imkansızın yok senin,her bulduğunu kendine çekmek zorunda mısın? Beni bu sessiz derin kuyuda yalnız bırakmak mı hoşuna giden? Bir eğlence mi sence bu?Bir alay mı? Yoksa intikam alma şeklin bu mu senin? Yaptıklarım bana yeterince acı vermiyor mu sanıyorsun,yeterince incindiğimi bilmiyor musun? İsteyerek mi oldu sanıyorsun,ey mahluk? Acı benim adım değil senin ki! Ardında bıraktığın sadece kırık bir kalp değil ki! İnsanlık nedir bilir misin sen? Öğrettiğini sandığın şey değil.. Ne bir acı,ne de nefret, İnsanlığın asıl adı senin öğrenemediğin şey; Merhamet. Özür diledim senden,binlerce yüz binlerce kez; Yetmiyor değil mi yetmiyor sana bunca itiraz; Acı çekmem senin için muhteşem bir haz; Ancak benim yüreğim oldu telleri incelmiş muhtelit bir saz; Affetmeni bekleyecek gücüm kalmadı,ölüyorum ben; Hey gidi seni,yari naz………
ah şu acı'lar olmasa. her giden acıtmasa! şiire gelirsek, mısralar arasında ki uyum çok hoş tebrikler, şiirle.
Fazla çelişkili olmuş sanki Ama anlatılmak istenen iyiydi,, Herkes bir parça taşır tanıdıklarından.. Güzeldi ( ;
Şu günlerde inanın bu karamsar ruh haliyle iştah açıcı şeyler yazabileceğimi sanmıyorum Teşekkürler...
