Bir Çift Beyaz Kartal Hangi yayla yeşil, nerde keklik çok Gel seninle orda olalim çocuk. Kayalar, kayalar... Sirt sirta vermiş; Kimi yeni mürit, kimisi ermiş. Otlar dalgalansin biz yürüdükçe Sular düze insin kar eridikçe, Gün burnunda bana mavi mavi gül; Agiz-burun lale, kaş ve göz sümbül. Doruklardan doruklara sekelim, Bir elim göklerde, sende bir elim; Ikimizin yürecigi bir atsin, Bizi gören bin katarak anlatsin, Hangi yayla karli, nerde çiçek çok Gel seninle orda olalim çocuk. Bulutlar, bulutlar iç-içe girmiş Bulutlar ki göge perdeler germiş; Çigdem devşirelim, çiçek biçelim Susayinca hep ezgiler içelim Batmasin eline bir gül dikeni Sen hep beni kolla, bense hep seni Çikip yükseklerden taş birakalim, Kopan sese, kalkan toza bakalim, Tavşanlar ürkerken bu gürültüden Kaçan tavşanlara isliklar çal sen. Hangi yayla yüce, nerde kavga yok Gel seninle orda olalim çocuk; Ister Maraş olsun, ister Erzincan, Sonsuzluk düşüne set degil mekan, Başin omuzumda, omuzum gökte Ölüm bir ak çiçek bu özgürlükte, Yaşamaksa bir işik cümbüşüdür, Çagil çagil akan sevgi düşüdür. Hani gökyüzünün toy vakti olur, Kaynaşirlar yildizlar bulgur, bulgur; En uzak nereyse ora gidelim, Bulutlari yara yara gidelim. Hangi yayla serin, nerde bühtan yok, Gel seninle orda uçalim çocuk. Meşeler, ardiçlar, çamlar yan yana Biz kanat çirpinca dursun divana. Bir çift beyaz kartal, hey bu da nesi? Diyerek şaşirsin çobanin hepsi; Ilk kez görüyoruz desin görenler, Bütün oymaklarda dolaşsin haber. Keşiş daglarindan görünsün Istanbul, Bütün dag gölleri işirken pul pul. Güzel dost, ey hüzne aşina yürek, Gel gidelim keklik gibi sekerek. Bahaettin Karakoç
