biliyorum bunu, gideceksin gideceksin yine yakında seni artık hep uzak şehirler anacak en son okuduğum romandaki kahraman da, santiagoda sisli bir kasımdı, belki ankarada. ya da güzel bir mayıs günü ve ben yazıyormuşum bu romanı oturmuş bir gürgen ağacının altında. ne cepheye giden savaş trenleri olurdu ne bir dilim kurumuş ekmek ne ayrılık ne ölüm. mor menekşeden aşklar bir avuç bulut, dünyada. her bahar ilk işimdin sana yağmur getirirdim güvercin kanatlı mektuplarda yasak kitaplarda, yasak anılarda, tozlu tavan aralarında sararmayan. yorgun yaşamaklar gibi örümceklenip, yasak aşklar gibi tavan aralarında. gökyüzüne ve sevgilim kendine iyi bak hani nerde o kayan parlak yıldız, mavi taslak. giderken kazağını unutma sakın ölüler de üşür, ölüler de. son konuşmamız bu, güz geldi düştü yaprak. Behçet Aysan kasım81 - düello-
