Çağ Başında bir görünmez duvar indi bilmeden aştığımız çizgiye öncesi dumanlar içinde bir efsane şimdi avucumuza soğuk çarpan duvarın ardında gördüğümüz değil miydi dün yürüdüğümüz çayır şimdi bir yeşil pan eski ormanlara kaçmadadır bize doğru koşan tunç yüzlü kahramanalar yansıyınca görünmeyen duvardan günbatışında güneşlenir batar yüce dağlardan tunç yüzlü kahramanlar daha dün biz değil miydik onlar ve duaya başlarken son umutla biz yıkılır tapınaklar ardarda dönerler dağlarına tanrılar kırılır dualar duvarda çekilen sular gibi çekilmiş saydam duvar ardına dün bir çorak dünya kalmış bize boşlukta bir gün korkuyla döndük duvardan bir umutla baktık yarına yarın yaratılmamıştı yarın kaldırdık başımızı kapanan göğe izi yok tanrıların ne yaratmak gelir elimizden ne ölmek gelir gönlümüzden içimizde bir ürküntü bir yalnızlık sulardan ve çayırdan son kalan kadınlarımıza sarıldık tekerleği dönüyordu çağların yaklaşıyordu bize doğru bir yaratılmamış yarın ne ölmek gelir gönlümüzden ne yaratmak gelir elimizden Bülent Ecevit
