Cebbar Oglu Mehemmed kaman civarina bahar gelince yikilir ovadan apdal çadirlari yücesinde pare pare duman tutmuş düdüldag'in yaylasinda mekan kurulur hoş gelmişsin evvel bahar nisan ayi içinde donanir daglar donanir yeşilinden alindan istasyon deresi kabarmiştir hacidag'in selinden daglar sira siradir eylim eylim daglar uzanir bir uçtan bir uca daglar bir birinden yüce yamaçlarinda kireç yakilir bir ömür boyunca kahri çekilir kimse anlamamiş sirrini hikmetini bu bereket nereden gelir başinizdan duman eksilmesin gavurdaglari siz hikayet eylediniz bana bahçe kazasinin kaman köyünden cebbar oglu mehemmed'in hikayesini yillarin yücesinden şöyle bir seyran edelim bir avuç topragima çöreklenmek için yürümüş selamsiz sabahsiz destursuz girmiş memleketime yedi çeşit frenk askeri ugursuz bir hava çökmüş üstüne memleketimin ugursuz ve karanlik çocuklar gülmemiş artik sessiz sessiz aglamiş analar oduna giderken vurulmuş ve yahut harman yerinde avuçlari bugday kokan delikanlilar ve nice gavurdagi kizlarinin birer birer irzina geçilmiş yalvarmiş ihtiyarlar allah'a - rivayet şöyledir kim - dumanli bir güz akşami şu mor daglar efendim destur demiş de yürümüş silkinip kalkmiş ayaga gel haberi öteden verelim çikmiş daglara kendiliginden cebbar oglu mehemmed fransiz'a silah çekmiş hür yaşamak ugruna irz ugruna namus ugruna ana için baba ve kardeş için şu mübarek topraklar şu mübarek vatan için derken efendim bir gün kaman'dan öte ugrun ugrun haber ulaşmiş urfa'nin antep'in köylerine gözü kanli maraş beylerine cebbar oglu mehemmed burcu burcu çam kokan bir yaz akşami omuz vermiş bir agaç gölgesine usul usul türkü söylüyor - hasret kuşun kanadinda deli kuşlar uçun gayri yazimiz böyle yazilmiş bu diyardan göçün gayri - kirveleri durdu ve süleyman on sekiz adim gerisinde şahin gibi tünemişler kayalarin üstüne avuçlari sicak bakişlari ok gibi deliyor her dokundugu yeri biri doguya bakiyor digeri batiya iptida durdu görüyor geleni yel midir toz mudur anlamiyor lakin biyiklari terlemeden çeteci olan garip ökkeş çok geçmeden getiriyor haberi tabur tabur üstümüze variyor düşman yola çikti savranli'dan hemen mevzie sokuldu mehemmed yanibaşinda durdu ve gerisinde süleyman çeteler yer tutup pusu kurdular kanli geçit boyuna düşman yanaşirken kaman köyüne bekletmeden yaylim ateşi açildi mermi kurşun yagmur gibi saçildi ilk seferinde on beş kişi vurdular ve bir hayli düşman kirdilar yamaçlarda koptu kizilca kiyamet cesaretlerine söz yoktu ama neyleyip nitsinler düşman daha çoktu düştü birer birer bütün yigitler gürültüler bogazda sustu nihayet demek diz üstü düşmüş mehemmed kirvesi durdu'nun yanibaşina kanlar akar yarasindan al al olmuş çevresinden köpük köpük gözlerini doldurur bir başina mehemmed yedi düşman öldürür mavzerinin namlusu hala sicak tutulmaz ölümün derdi büyük yigenim çare bulunmaz ayni akşam dogurmuş karisi döne mavi gözlü bir çocuk sarişin bir avuç toprak sarmişlar altina ve kemal koymuşlar adini Attila ilhan
