Sizce çok mu zor bir çocuğun masum gözleriyle bakabilmek hayata ?... Herkese ve herşeye inat... Arkandan kuyunu kazanlara nanik yapmak... Seni sen olduğun için değil de cebindeki parankariyerin ya da güzelliğin için sevenleri farkettiğinde saçını çekip kaçmak.. Oyunbozanlığıdünyadaki en kötü şey sanmak.. En sevdiğin yiyeceğin;lüks bir restorantın adını bilmediğin yiyeceklerden oluşan mönüsünden -belkide en pahalısı olduğu için- rastgele seçmiş olduğun bir yemek değil deannenin yapmış olduğu köfte ve patates olması .. Sana alınan hediyelerin maddi değerinden çok bir hediye almış olmana mutlu olmak.. Gece heryeri kaplamış olan karasabah ilk ayak basan olduğun için kendini dünyanın en şanslı insanı saymak .. Arkadaşlarına küstüğünde 10 dakika sonra ne için küstüğünü unutmak... Yalnız kaldığında başını dinliyor olduğunu hiç düşünmeden mutfakta yemek yapan annenin yanına koşmak... En sevdiğin kişiler listeniönce seni yaradan ve ardından aile bireylerinin oluşturması ... Tadını çok beğendiğin bir şeyin yarısını peçeteye sarıp sevdiğine saklamak.. Bayramları eskisi gibi heycanla beklemek.. Akraba ziyaretlerine zorla değil dekoşarak ve sevgiyle gitmek.. Bulutların pamuktan yapılmış olduğunu düşünmek... Yağmur yağarken ıslanıcam korkusu ile sağa sola kaçmak yerine tam ortada durup ağzını kocaman açıp gökyüzüne bakarak sırılsıklam ıslanmak... Gökkuşağının bittiği yerde bir altın küpünün olduğuna inanıponu görmeye çalışmak... Bilmediğin birşeyi duyduğunda çaktırmamaya çalışmak yerineyeni bişey öğrendiğin için en abartısından hayretini dile getirmek ... Kariyerinde yükselmek için değil debir meyve ağacındaki meyveyi koparmak için başkalarının sırtına çıkıp onları basamak olarak kullanmak... Hayata bu şekilde baktığın için sana gülenleresadece gülmek... Gerçekten zor mu tüm bunları yapabilmek? Hemen herşeyde işin kolayını seçen bizleryapamıyorsak eğer zordur elbet... Peki ya çocukken bunu yapacak gücü nerden buluyorduk ? alıntı
