''Güneşin ışığı vurmuyor minicik alnıma.Kalbim karanlık,ruhum karanlık... Yoksa güneş doğmadı mı hâlâ? Hadi sabah olsun artık.Çayımızı demleyelim.Bana ekmeğe çikolata sürer misin anne?Çok acıktım. Yine mi kaçıyoruz!Nereye gidiyoruz anne… Bizim evimiz artık yok mu?Dur! yavaş anne koşamıyorum. Bez bebeğim onlar da kaldı.Bana yeniden yapar mısın anne? Niye vermediler bebeğimi.Ben onlara hiç kötülük yapmadım ki… Biz onlara ne yaptık anne!Neden öldürüyorlar bizi? Yuvamızı neden yıkıyorlar? Baba mı nereye götürdüler ?Özledim... Babamı istiyorum!Gelsin artık… Her yerde ateş,kan ,gözyaşı… Sevmek ,sevilmek,gülmek,güldürmek,iyilik ,güzellik varken,bunlar neden?Kollarımızı bağladılar,silahlı adamlar.Niye kızdılar ki… Halbuki en sevdiğim bez bebeğimi de onlara verdim.Durun,bağlamayın ellerimi.Yoksa öldürücekler mi bizi anne??? Çocukları küçük kurşunla öldürürler,değil mi anne? -Hadi yavrum , kapat gözlerini.Baban bizi bekliyor...'' Anonim 11 Temmuz 1995'te 8372 Bosnalı Müslümanın öldürüldüğü Srebrenica Katliamını Unutma Unutturma!!
