Hoş geldin kadınım benim, hoş geldin. Yorulmuşsundur; Nasıl etsem de yıkasam ayacıklarını, Ne gül suyum, ne gümüş leğenim var. Susamışsındır; Buzlu şerbetim yok ki ikram edeyim. Acıkmışsındır; Sana beyaz keten örtülü sofralar kuramam Memleket gibi esir ve yoksuldur odam. Hoş geldin kadınım benim, hoş geldin! Ayağını bastın odama Kırk yıllık beton, çayır çimen şimdi. Güldün, Güller açıldı penceremin demirlerinde. Ağladın, Avuçlarıma döküldü inciler; Gönlüm gibi zengin, Hürriyet gibi aydınlık oldu odam. Hoş geldin kadınım benim, hoş geldin... Nazım Hikmet Ran ( 1902 - 1963 )
