Hatırladım dün eski günleri.. resimlere baktım.. hepsinde bir mutluluk.. hepsinde ayrı gülümsemeler.. hepsinde ayrı sıcaklık ayrı yerleri var hepsinin.. sonra duraksadım bir an.. ürperdi içim.. ayrıldığımız geldi aklıma.. demek yalanmış onca şey. demek ortada bir mutluluk yokmuş .. hiç yer etmemiş meğer.. koydum hepsini sonra yerlerine.. göremiceğim, kendimce sakladığım yerlerine.. atmaya da kıyamadım işte. hani olurda başkasını sevdigimde karşılık alırsam eğer, bakıp gülümserim sadece.. bu da aşk mıymış? derim içimden.. yada olur da birgün platonik aşk nedir diye sorarlar olurda birgün tek taraflı sevmek ne derler.. tarif edilemez duyguları sererim gözler önüne.. işte böyle bişey tek taraflı sevmek derim.. sen mutluyken, onun mutluluk oyunları oynaması.. senin içten gülüşlerine karşılık, sahte mutluluklar.. en acısı da.. senin için onla doluyken, onda hiç yer etmemiş olman ! tabi bunları sonradan fark etmen.. yada bahane bunlar.. atamıyorum işte.. gitmiyor elim onları parçalamaya kalbim izin vermiyor.. sanki onlarda yok olursa bitecek herşey.. o yüzden.. kıyamıyorum bize.. kıyamıyorum içimde büyüttüğüm aşkıma.. Çağla YURTALAN
