İşgallerin sebep olduğu istikrarsızlık dönemlerinin ardından başlayan Song Hanedanı (960-1279) Çin sanatında bir rönesans dönemidir. Yeni imparatorlar sanatla ilgileniyor ve sanatçıları himaye ediyorlardı. Öte yandan dikey rulonun popülerleşmesi manzaraların ve doğal unsurların resmedilmesinde yeni gelişmelere ve mekânsal ve hacimsel etkilerin araştırılmasına olanak sağladı. Li Cheng'in (919-967) bu yapıtı bunun iyi bir örneğidir. Budist tapınak çevredeki dağlık manzaranın görkemini anlamamıza izin verecek bir uzaklıkta gösterilmiştir. Resmin belirgin dikeyliği tapınağı çevreleyen üç büyük şelaleyle vurgulanmıştır. Bu şelaleler yine büyük bir ırmağı beslemektedir ve ırmağın üzerindeki küçük bir köprüden iki kişinin geçtiği görülmektedir. Bütün bunlar istisnai bir doğalcılıkla resmedilmiştir. Kompozisyon gerçek bir şaheserdir ve küçük boyutlu oluşu resmin ne gücünü ne de etkisini azaltmamaktadır. Alıntı
