Arda açık kapıdan içeri girdiğinde koltuğuna yayılıp, dalgınca masanın üzerindeki gazetesini okuyan yaşlı doktor, onları fark etti ve ayağa kalktı. Faza büyük olmayan ama ferah bir yapıya sahip olan, güneşim ışınlarının içeriyi doldurduğu muayene odası genç kızın üzerine geliyor, kabre girmiş gibi nefes alamıyordu. Doktor masasının etrafını sakince dolanıp yanlarına gelirken, ellerini kaldırıp ”Yaklaşma” diye çığlık atmak istiyor fakat yapamıyordu. Doktor ise dikkatli gözlerini ondan ziyade yanındaki ‘Zorbaya’ –bundan sonra gözünde böyle kalacaktı emin olsun- bakarak yaklaşıp, yaşının ilerlemesiyle oluşan kalın sesiyle ılıcakça sordu:” Nereye dikiş atılacak Arda Bey?”
