Sancıyla büyürdüm evvel Sonra sen geldin, beni doğurdun. Bir ayağım ırmaktan uzaktı Sen tutup ırmağı bana çevirdin. Harfler zerre dokunmazdı kanıma Sen alnına yazılana beni ekledin. Kervanlar uzağımdan geçerdi gök gibi Sen içimi ülken gibi dolaştın. Yağmura koşardım saçlarım ıslansın diye Sen yağmurdan önce geldin. Şiir, aynama düşmezdi ağlarken bile Sen dokundukça şiir oldum. Hanem yokluk çekerdi, ev içim yoksuldu Sen varlığınla var kıldın her şeyi. Sen yoktun Yoksuldum Sen geldin Bir zulmeti beraberinde getirdin Aşk dedin Bir lokma, bir hırka dedin Her şeyi getirdin. Şiirsin sen, şiirimsin İflah olmam ben Çünkü seni gülerken gördüm. Şiirliğini öpeyim sevgilim. Cengizhan Konuş
