nasılsın ?

portakalı soyup başucuma koymuş gibi

iyiyim...

dün

ecnebi bir sokağa fısıldadım durdum

gözlerimi kapattığımda neden düz çizgilerden yürüyemediğimi

ben gör müyüm firuzan ?



nasılsın?

kuş bakışı bir acıyı haritaya düşürmüş gibi

iyiyim ...

bbc radyosunu dinlerken ikinci bir radyo açıyorum

kelt müziğiyle doluyor sunucunun ağzı

savaş ve para ekonomisi yerine

küstüm çiçeğinin biyografisini okuyor

ben aynı haritadan bir su yolu buluyorum

bir de göl

kansam yaşamanın her bahanesine

geçer mı sus uzluğum firuzan ?



nasılsın?

ellerimin kirini bir musluk altına tutmuş gibi

iyiyim...

aklımın bir yerinde oyma tahtadan yapılmış beşik

ve kenarına iliştirilmiş nazar boncuğu

kir tutmanın da bir yaşı var biliyorum

parmaklarım avuçlarımın kenarından yeşerirken

katlanmış bir sesle

neye ağlıyorum firuzan ?



nasılsın?

bir ağacın en uç özgürlüğüne takılmış uçurtma gibi

iyiyim...

çırpındıkça kırılan çıtaları ile bedenim

sersem bir rüzgarın emrinde

gündüzün susmuş yaprakları

gece birer çağla hikayesi

kendimi yırtsam kutsal kitaplardan

başı boş sayfalardan olur muyum firuzan ?





nasılsın?

bir uykuda görülme zorunluluğu olan rüya gibi

iyiyim...

kahve kokusunu kazara devirdiğim masa örtüsünden

yayılan fala bakıyorum hayretle

işte bir at bir kız için kısmet olmalı

dört karga bir korkuluk için korku olmalı

mısır taneleri ve yollar

ve şapkalı bir adam,gözlerini ellerine siper etmiş

üç güne varmaz gülümser miyim firuzan?



nasılsın?

öleceğine doğacağına

en çok da yaşadığına şüpheyle bakanlar gibi

aydınlığa kavuşmak uğruna annesini yırtan çocuklar gibi

duvarlara banklara kağıtlara

sonunda yorulup mezar taşlarına isim yazanlar gibi

tomura saklanmış acıyla uyanıp

bir avuç dolusu suyla yüzlerini güldürenler gibi

iyiyim...



bir ülkede bir şehirde bir sokakta

bir kadın bir adam ya da yakışıklı bir hiç gibi

bir şikayet bir iltifat bir mırıltı gibi

birbirimize karışırız korkusuyla aldığımız isimler gibi

iyiyim...



bir ada yazılmazsa herkesin şiiri olur tedirginliğiyle

ne kadın ne adam ne de iftira diye

sadece çıtalarının kırık olduğunu bildiğimden

ben de senin adına yazdım firuzan





adına yazdğımdan beri

ırmakları nehirleri gölleri

mavi renkle gösteriyor haritalar

ağını tamamlamış örümcekler

unutulmuş köşelerde elmalı nargile tüttürüyorlar

yine söylentilere bakacak olursan

insanlar ölüyor

açlıktan ihtiyarlıktan can sıkıntısından

belki de bulutların çözülmüş sırlarından damlayan

yağmurlar yüzünden

ama kimse aşktan ölmeyi göze alamıyor firuzan

yaşama daha güzel bahane bulamadığından



ne sorarsan sor

ben iyiyim...

ya sen

tüm iyilikler adına

sen nasılsın firuzan?

 

Sevdim.. Kimin acep? Firuzan iyi miymiş

 

Firuzan'da iyiymiş çoluk çocuk iş güç ugraşıp duruyormuş dünya meşgalesi işte...
şiir kime ait bilmiyorum benim okudugum yerde de yazar belirtilmemişti