Örüp Ince Bir Tigla duvarda, solgun işiklarla oynaşmada bir örümcek ve düşüncelerim ince bir tigla örüyor agini, sessizce gün batiyor. kara battaniyeli bir ölü yürüyor sonra kireç döküntüleri ne kadar da benziyor ona, öldürülmüş bir arkadaşinin fenerini tutuyor, içli bir madenci şarkisiyla geçerken şehrin dikenli telleri arasindan. limanda yük boşaltiyordu kardeşi dünya geniş pergeliyle yer açiyordu, onunla koşanlarin kalbinde ve bir gül agacinin tomurcugunda yeniden açiyordu. sessizce gün batiyor, bir aşk bitiyordu bir aşk dagilmiş bir gerdanlik gibi. sakallarim uzuyor, bir yara bir yara durmadan isliyordu kendini ben de çekiyordum derin aglardan çekiyordum gölgemi. sevmiyordum artik ne sis çanini ne dag lalesini günlerim degiyordu ateşten bir dolunaya. Behçet Aysan
