~ Can Yücele I. Kağıt Kalem ve Sardunya Akşam düştü düşecek miydi? Demire vurdular sardunyayı. Durup baktıydı gök. Bir kırlangıç geçtiydi. Asılıydı duvarda giyitim. Durup bakmıştı pencere. Uzakta akıp duran bir suya Kalemin ucunu açıp koymuştum. Bakıp kalmıştı kağıt. Gürültülerle açılıp kapanmıştı sonra Gürültülerle hep kapalı duran kapı. Bakıp kalmıştı kalem. Akşama doğru muydu? O zamandı Kalktım biledim öfkemi, ayaklandırdım. Baktıydı bıçak. Çocuklar okuldan mı dönüyordu? İşbaşı yapacak gibi şafağa kurdum saati. Bakıp kalmıştı duvardaki dünya güzeli resmin. II. OZAN VE SARDUNYA Aşkla tuzla büyüttüm ya seni Zulme yanıt diyedir. Bir adam sıkılır ateş yakarsa nasıl Böyle bir şeydir benim sana duyduğum. Böyle bir şeydir dağlardaki sesler Bu iri gül. Bana sorarsan senin yaşaman Sürüp gitsin diyedir suyun gençliği. Bana gelince benim yazmam Değişsin diyedir dışarsı. İlhan Berk -Tanyeri/ Aşk Tahtı-
