Şimdi sana ne hediye etsem az tutup ellerinden çocuklar getirsem esmer, beyaz, sarı onlar da tutup gülüşlerini getirseler sonra gülüşler o gülüşler ki en sancılı anlara atılan sevinç çığlığı gibidir ve intihardan döndüren eldir kimi zaman Ben şimdi sana ne hediye etsem az yepyeni bir öykü yazsam kapılar açılıp kapansa perdeler uçuşsa saat üçü olsa gecenin dördü de olabilir, nasıl istersen Bir adam ve bir kadın konuşup dursa öyküde birbirlerine sarıldıklarında ne geceden korksalar ne tanrıdan görünüşe bakılırsa sarılmalarımız bile ertelenmiş seninle Şimdi sana ne hediye etsem az kitap aralarına kuş sesleri saklasam kuş seslerine deniz kokuları seni nerenden öptüysem Rengarenk çiçekler açsa oranda Ama ben şimdi sana ne hediye etsem az hiç bitmeyen ellerinden başka Alıntıdır.