Sorudan Öncesi insan insana yapayalnız değildik o çağda canlıydı dünyamız canlıydı balıkçıya salık veren rüzgar canlıydı suçluya gürleyen bulutlar canlıydı yağmur canlıydı toprak yağmurdan toprağın doğurduğu yaprak yaprağı hayvana hayvanı insana insanı toprağa karan doğa canlıydı güneş canlıydı ay canlıydı yıldız canlıydı o çağda dünyamız sorularla dağılmamıştı daha dünyanın büyüsü gün batınca bir kara perde inerdi göğe evrenin denklemi ışıklarla yazılırdı yansırdı yakamozlarla karanlık denize anlamasak da yaşardık yaşamın gizini sormazdık soramazdık sorulanla soran ayrılmamıştı çünkü yalnız değildik bizimleydi tanrılar bırakırdık ellerine kendimizi tanrılar çarpardı tanrılar kollardı tanrılar doyururdu uyuturdu bizi tanrıların bahçesinde güneş açarken gün doğardı dünyamıza yeniden mutluyduk uyuşan dostlar gibi dünyayla sorusuz yaşıyanlar gibi mutlu Bülent Ecevit
