Toplan Gidiyoruz Ey Kalbim

'Ünlü Şairlerden Şiirler' forumunda Uygu tarafından 9 Eki 2012 tarihinde açılan konu

  1. Uygu

    Uygu New Member



    Haydi toplan akşam oldu
    vakit doldu
    toplan gidiyoruz ey kalbim
    kırkikindi yağmurlarına kalamam
    kaldıramam bunca ağrıyı ihaneti
    biliyorum kirlenmiş hiç bir bakışta yer yok bana
    bu yüzdendir ceylanlara küsmüşlüğüm
    sevdalara küsmüşlüğüm bu yüzden
    bir gül yaprağı bulup sarmak için yaramı
    çekip gidiyorum buralardan
    içimdeki cesetleri çiğneyerek
    kalbimdeki mahşere

    bak akşam
    vakit tamam
    duruldu işte bulanık denizler
    dürüp ömrümün defterini
    toplan gidiyoruz ey kalbim

    yorgunum
    bir sonbahar ezgisi gibi bekleyemem son yaprakta
    sevgisi iğdiş edilmiş tarihlere koma beni ey kalbim
    bak güz yağmurları iniyor acılar ve ihanetler üstüne
    çırılçıplak ve sevgisiz kalmış bir şiirim
    kimsesiz bir kış ortasında
    ne gülen gözleri ısıtıyor artık çocukların
    ne de sevdalı bakışları yeniyetme aşıkların

    bütün dinlerden kovuldum
    bütün ülkelerden
    bütün yüreklerden kovuldum
    (*) ”Aliye gülümsesem Muaviye öldürür beni”
    hangi tanrıya sığınsam yaramın merhemi yok

    biliyorum kirlenmiş hiç bir bakışta yer yok bana
    bu yüzdendir ceylanlara küsmüşlüğüm
    sevdalara küsmüşlüğüm bu yüzden
    yeni bir gül yaprağı bulup sarmak için yaramı
    sevdalı bir kuş yükleyip kanatlarına acılarımı
    alıp gitsin beni buralardan

    hamuru çürümüş dostluğun vefanın aşkın
    vefasız mevsimlere bırakma beni ey kalbim
    ağlatma beni sevda kapılarında
    kahpe kapılarında eğme boynumu
    kurşunlar sıkılsada canevime
    çiğnetme yoksulluğumu ayaklar altında
    bırak başım dik içim ezik kalsın
    onurlulara mahsus bir makamda ağırla beni
    satılmışlığın alçaklığın ihanetin ortasında koma

    biliyorum bu düş sığmaz kirlenmiş sokaklara
    bu sevda sığmaz
    bakmayın gözlerime
    nasıl saklarım yüreğimdeki incinmişlikleri
    kınalı bir kelebek konunca saçlarıma

    ah! Benim de hayallerim vardı
    baharlarım vardı yazlarım vardı
    kuşlar göçüp gitti yüreğimden
    gökyüzüm yaralı kaldı
    bir isyan giydirip gözlerime
    dipsiz uçurumlara yuvarladım umutlarımı

    aşk diyordum talan oldu yalan oldu ömrüm
    tınısı kırık bir keman sızısıyım artık
    yok gideceğim başka bir liman
    bak duruldu işte bulanık denizler
    haydi toplan vakit tamam
    toplan gidiyoruz ey kalbim
    boşalsın ince duygularımın sırtındaki yük

    paranın sevgiye ihanetini gördüm
    insanın önünde diz çöküp ibadetini
    dünler harabe yarınlar umut değil
    hüznün neresinden dönsem kırgınım

    öpmeye uzandığım bütün dudaklar frengili

    NURİ CAN


     

Bu Sayfayı Paylaş