LUSİN ................. STEPAN Elini verir misin, elini? Benim anladığımca sen Bir başına yüceltmek istiyorsun kendini Bu böyle olunca da, o zaman Şaşırma bir gün mutluluk yerine Daha hiç denenmemiş bir acıyla karşılaşırsan. LUSİN Bir acıyla.. daha hiç denenmemiş!. STEPAN Bak işte, en soylu isteklerle odama geliyorsun Ve düşün, insanlığının en alımlı katında Her şey bu kadar doğal, her şey bu kadar güzelken Sorarım, neden böyle yabancı kalıyorum sana? LUSİN Bilemem ki Stepan.. STEPAN Bak Lusin, çünkü ben sevmiyorum kadınları Bu tuhaf alışkanlığı, bu gereksiz yakınlığı Sense bencillik diyeceksin buna. Ya da Bir zevk düşkünlüğü diyeceksin. Oysa hiçbiri değil.. LUSİN Peki, ya nedir? STEPAN Olsa olsa bunca çıkmazı Sürdürmek benimkisi bir zevk biçiminde boyuna Ve yaratmak yeniden bütün iğrendiklerimi. LUSİN Kaçınılmaz bir yalnızlık seninkisi. Ayrıca Katı, ilgisiz, iğreti... STEPAN Ve diyebilirsin ki Lusin, soyu kalmamış hayvanlar gibi Öyle bir buz çağını yaşıyorum da İçkiyle aşıyorum, içkiyle çözüyorum bu cehennemi. LUSİN Hiçbir şey yapmadan, hiçbir şey istemeden gerçekte. STEPAN Belki de bir bilinci yoğunlaştırıyorum böylece Doğarak acılarıma her an yeniden Ve kendini kanatan bir bıçak gibi işte. LUSİN Anlıyorum Stepan, ne var ki, ben de Çıkmalı diyorum bu boğuntudan Bu yanlış orospuluktan, bilmiyorum Bana yardım edebilir misin? Daha doğrusu Bir yol gösteren değil, bir uğrak Olabilir misin bana? STEPAN Sadece bir anlaşma! Ne çıkar anlaşsak da biz Ve bütün anlaşmaların dünyada Sanırım bir anlamı var: yok gibiyiz hepimiz. LUSİN Öyleyse yalnız da değilsin sen. Ayrıca Tutsaksın yalnızlığına Stepan. STEPAN Bunu yadsımıyorum ki Lusin. Yadsımıyorum da Demek istiyorum ki, sen de yalnızsın benim gibi Biz ikimiz de yalnızsak.. ve işte bu durumda İki kişilik bir yalnızlık olmaz mı bizimkisi? Yok sanki bir şey yapacak.. LUSİN Belki de var.. ama nasıl? STEPAN Zorlasak mı acaba bizim olmayan Görünmez bir mutluluğun yollarını Her türlü acılarla yılmadan Savaşsak mı geleceği kurtarmak için Ama gelecek ne Lusin, bilmem ki Bilsem bile ne çıkar, o zaman da ben neyim? LUSİN Düşündüm ben Stepan. Düşündüm daha önce de Diyorum bir geneleve gitmeli Hiç değilse bir karşıkoyma biçimi. Ve belki O yalanlardan, o yalan ilişkilerden Daha önemli bu, kim bilir STEPAN Bence bu kurtuluş yolu değil. Gerçi her şeyin hakkını vermeli. Üstelik kaygılanmadan Ama bir tükenme duygusu, ölümsü bir yılgınlık da Olabilir seninkisi. Öyleyse karar vermeli Bir çözüm yolu mu bu, değil mi? LUSİN Hep böyle baş eğmek mi? İstemiyorum bunu Stepan Düşmeli bir çirkinliğin içine. Ve yavaş yavaş Aşmalı çirkinliği. STEPAN Bak Lusin, şu da var ki, genelevse gideceğin yer senin Zaten bir genelevde yaşıyor gibisin Her türlü çirkinliğin içinde Her türlü düşmanlığın, her türlü bencilliğin İçinde anlaşıyorsun vuruşaraktan Ve kırılaraktan durmadan Öyleyse bir kurtuluş bu mu? Bana kalırsa Ölümünü içinde taşıyan bir isyan. LUSİN İsyandı tanrıya başkaldırmak da. Öyleyse Ben şimdi neye inanacağım Yalnızsam, beni yalnız bırakan Ve yalnız değilsem, kararsız bir yargıç olan Başkalarına mı? Yoksa kendime mi Stepan, ne dersin? STEPAN Korkunçtur, bana kalırsa adımıza Hazırlanmış bir oyun var bizim Hepimizi yalnız bıraktıkları bir oyun Ve bilirler, insanlar yalnız kaldıkça Konuştukları dil de değişir Sonunda hiç anlaşamazlar. Öyle ki Bir zaman parçası içinde, bir durumun Değişmez akışında, tekdüze Kalırlar bir sıkıntı avcısı gibi Ve bir gün anlarlar ki, bir güc değildir artık yalnızlık Ve bunu anlayınca, işte o zaman Lusin Aşıvermek isterler bu zamanla durumu Koşarlar, koşarlar, tam sınıra gelince Sanki o tel örgülere yapışmış gibi Bir duman oluverirler ya da kaskatı Bir kömür parçası, bir ceset.. Nedir bu durumda insanın anlamı? LUSİN Aşmalı bu durumu Stepan. STEPAN Duymuyorum ben acılarımı. Ve yitirdim çoktan Yitirdim bütün karşıtlıkları. Ne umut Ne umutsuzluk, ne hiçbir şey Kurtaramaz varlığımı benim. Ve yoğun bir anlamsızlığın içinde Sanki renksiz, boyutsuz Ve göksüz, zamansız bir evrende Tek çıkar yol yaşamaksa Lusin Yaşıyorum ben de kaygısız Değişmez bir anlamsızlığı böylece. LUSİN Yani bir çıkmazı sürdürüyorsun kısaca Bu yitiriş kendini, bu çöküş Sanki bir üstünlük duygusu veriyor sana STEPAN Bense bir yalnızlık tarihini örüyorum ustaca. Ve gelecekteki Bir önseziyi kuruyorum şimdiden. LUSİN Asıl iş bir sonuca varmakta. STEPAN Varabilir misin? LUSİN Öyleyse çok uzun bir yol bu doğrusu. STEPAN Bir konyak daha içer misin? LUSİN Ayrılalım Stepan, belki biz anlaşıyoruz ama İlkemiz ayrı yaşamak Ve ne varsa işte bu ayrılıkta. STEPAN Adım Stepan, Lusin. Yani ben Bir satranç oyuncusu olamam LUSİN Elini ver Stepan, ne de olsa bir anlaşmadır bu Belki de bir anlaşmadır. IV (Bir insan yaşanmamışlığı bulunca Onu artık hiç kimse anlatamaz Kalır sonsuz gücünün buyruğunda Ve bütün kesinliklerin üstünde, yalnız Dolaşır bir ateşböceği gibi kendi aydınlığında). Tragedyalar IV, Edip Cansever (Şiir - Kısmi) Kaynak: Tragedyalar