Sen uykusuzluk nedir bilir misin Tirnaklarinla yastigini parçaladin mi Gözlerini tavana dikip Düsündügün oldu mu bütün gece Ve bütün bir gün Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç Gelmeyince Seni aramayinca Ölesiye agladin mi Sonra çekilip en koyusuna yalnizliklarin Ona ait ne varsa Bir bir hatirladin mi Sen günden güne erimeyi bilir misin Dev bir agacin vakari içinde ölmeyi Bir teselli aramayi Issiz parklarda,tenha sokaklarda Ve bütün bir sehir uyurken uzaklarda Deli divane yollara düsüp Yaslanmis bir köpek gibi Eskimis bir gömlek gibi Atilmisligini hissettigin oldu mu Sevmekten Günler geceler boyunca yürümekten Elin ayagin yoruldu mu Sen yalnizligin acisini bilir misin Unutulmak bir hançer gibi saplandi mi sirtina Içinde kiskançligin zehirli çiçekleri açti mi Bütün gururunu çigneyip Sevdiginin geçtigi yollarda Bastigi topraklari egilip öptün mü Sen çaresizlik nedir bilir misin Sen yokluk nedir gördün mü Yanan basini Duvarlara vurup parçalamak geldi mi içinden Sen her gün bin defa öldün mü Böyleyim diye ayiplama beni Bir gün kendimi Sonsuzlugun koynuna birakirsam Yarali ve yenik bir asker gibi Darilma Unutma ki Her seven isimsiz bir kahramandir Unutma ki Insan; sevebildigi kadar insandir.
