Metan içeren atmosferi nedeniyle mavi-yeşil renkli, çok soğuk bir gezegendir. Çekirdeği katı yapıda olabilir.Gezegenin çevresinde, bilinen dokuz halka vardır. Uranüs Güneş sisteminin Güneş'ten uzaklık sırasına göre 7. gezegenidir.Uranüsün 27 uydusu bilinmektedir. Jüpiter ve Satürnden sonra en fazla uyduya sahip olan gezegendir. Çap açısından Jüpiter ve Satürn'den sonra üçüncü, kütle açısından bu iki gezegen ve Neptün'ün ardından dördüncü sırada gelir.Uranüsün keskin hatlı ve koyu renkli 10 halkanın olduğu tespit edilmiştir. Halkaların tümü, çevresinde ince,yaklaşık 1 m çapında koyu renkli kaya benzeri parçalardan oluşmaktadır. Bunların yapısı henüz belirlenememiştir. Uranüs, kutbu güneşe bakacak şekilde tekerlek gibi döner.Böylece etrafındaki halkalar da dik olarak onunla birlikte döner.Uranüste, Yerin ve Satürnün çevresindekilerle karşılaştırılabilecek ölçüde manyetik alan vardır. Manyetik alanın ekseni, gezegenin dönme eksenine göre 55o eğiktir ve bu diğer gezegenlere oranla oldukça yüksek bir değerdir. Bu eğiklik manyetik alanın,güneş rüzgarı karşısında tirbusan benzeri uzun bir kuyruk yapmasına neden olur. Gezegenin dönme periyodu yaklaşık olarak 17.5 saattir ve dönme ekseni olağandışıdır. Uranüsün eriyik halde bulunan ağır bir çekirdeği vardır. Çekirdeğin çevresinde ise su, metan ve amonyaktan oluşan birkaç bin oC sıcaklığında ve binlerce km kalınlığında bir manto yer alır. Bu aşırı sıcak mantonun, üzerindeki atmosferin ağırlığından kaynaklanan devasa basıncın etkisiyle kaynayamadığı ve buranın elektriksel olarak iletken olduğu, gezegenin manyetik alanını ürettiği sanılmaktadır.Beş uydusunun (sırasıyla Ariel, Umbriel, Titania, Oberon ve Miranda) en büyüğü olan Titanianın çapı 1.100 km, en küçüğü olan Mirandanın çapı yaklaşık 300 kmdir. Uranüsün gecesi, bu beş aya karşın, çok az aydınlıktır. Güneş sisteminin Satürnden sonraki gezegeni. 1690dan başlanarak gözlemlenen ve o tarihlerde yıldız sanılan Uranüsün, 13 Mart 1781de William Herschelin gerçekleştirdiği bir dizi gözlem sonucunda gezegen olduğu anlaşılmıştır. Beş uydusu bulunan, metan ve amonyak bulutlarıyla örtülü bu dev gezegen (ekvator çapı 50.800 km, yani Yerinkinin dört katı), Güneş sisteminde, aşağı yukarı kendi yörünge düzleminde yeralan bir eksen çevresinde dönmesiyle, yörüngesi üstüne yatmış görünümlü tek gezegendir. 10 Mart 1977de yapılan gözlemlerde, çevresinde on halka belirlenmiştir. Çok soğuk (-170° C) bir gezegen olan Uranüs, hidrojen bakımından çok zengindir; ayrıca metan ve amonyak bulutları bulunur. Amonyağın büyük bölümü donmuş haldedir. Bulutsu atmosferin görünen dış tabakası, büyük bir hidrojen kütlesi ile seyreltik metandan oluşur; bu nedenle gezgen yeşil görünür. * Alıntı
