Otobüs beklerken de sıkça yaptığım, insanın aklına türlü türlü şeyler gelmesine vesile olan ileri geri yürüme hareketidir. Kısa mesafeyle başlanır, bekleyiş uzadıkça yürünülen mesafe de uzar.Kafa önde, eller cepte ya da arkada kavuşturulmuş olmalıdır. Dönüşler soldan ve topuk üzerinde yapılmalıdır. Yüzde ise kederli bir bakış, bir bekleyiş olmazsa attığınız voltanın anlamı kalmaz Tabi bu bekleyişin uzaması durumu ruhsal yıpranmayı da beraberinde getirdiğinden durakta garip davranışlar sergilemeye başladığım da sıkça görülmüştür.
Bana kötü anlarımı hatırlatan bir kelime.. hastane köşesin de çaresizce beklerken sık sık yaptıgım(ız) bir şeydi..
Benim genellikle bir şey ezberlemek için yaptığım çoğu zaman hastanenin bitmek tükenmek bilmeyen kuyruğunda yapılan eylem.
Genelde endişeli olduğumuzda sergilediğimiz bu tablo, etrafımızdaki kişiler tarafından pek de hoş karşılanmaz...
Sıkça yaptığım eylem. Alışkanlıktır, bağımlılık yapar. Öyle ki elbisemi giyerken bile odayı turlamama sebep olur
İlk aklıma gelen üç şey: -Hapishanedeki mahkumlar -Doğum odasının kapısında bekleyen baba / ameliyathane kapısında bekleyen hasta yakınları -Sınava girmiş çocuğunu dışarıda bekleyen veliler Sonuç: İnsanın yapacak bir şey bulamadığında, kafası çok karışık olduğunda, sinirlerini gevşetmek, rahatlamak istediğinde vs: bazen farkında olmadan gerçekleştirdiği eylem.
