Ağır Bir Parfüm Reveransı Senden Sonraydı.. hayvansız kalmış bir orman gibi ağlamaklıydı kainat; Senden Sonraydı.. hangi dağda ateş yansa o yana ağlardı atlar, ve bir kartal bir kartala dayıyorsa başını aşk çağrıldığı her randevuya geç kalmış demekti! Senden Sonraydı.. gökyüzüne teslim oluyordu ayışığı ah onun zarif parmaklarına dolanmış kuğular, ve kalbi delik bir melek sabahlıyordu yeryüzünde, ümit: kurugül çocuk! ümit: aksigül çocuk! hayat! beni ılık ılık esir al! diye bağırıyordum çakal karasında hançer nefesinde! çünkü bir insan ne sır verebilirdi ki gölgesine aşağı gölde kıyıya vuran genç nilüfer ağzında bir başka genç nilüferle ölmekteyse, ve akşamüstü bir annenin çocuğunun üstünü örtüşü gibi örtüyorsa sancıyı ve ölümü, bir insan ne sır verebilirdi ki gölgesine! çünkü uyuyacak kurt soyunur üstünden dağları çıkartırdı! dağlar, kokarcalarına alevcesine sokulurdu dağlar, sularına alev içercesine dokunurdu dağlar, dağlarına dürüsttü dağların namluya sürülü kurşunu yoktu! dağların mor avı çoktu dağların zor avcısı çoktu dağlar, dağlara bir kez daldı mı kendi doruklarından mahşeri vurgunlar yerdi dağların grevi borandı, çıyandı, yabanıl ottu dağlara sinsi bulutlarla inen eşkıya baruta kuytu, postal niyetine haysiyet giydirirdi! hele mermi bir kez müstehzi bir ifadeyle savurduysa tunç buhardan yelelerini, atların toynaklarına kan gibi menzil bakışlarına menzil gibi kan otururdu! atlara dağ kaldırmışlığı karanlığın o şen nallarda rakseden yosma şavkın gerdanı altına batırılmış isyanın şakırtısıyla tutuşurdu! tutuş benim yağız yılanımı puşi gibi sarıp da tutuş benim delioğlan fırtınamı ağzında ağıt gibi yakıp da dumanıyla isiyle, dermanıyla iniyle, inlenen ismine nakış gibi işlenen kahpe fermanıyla kapına dayanan tanrı misafiri sevdam, aşkımla belalanan dağım! belalı dağlım! dağlara adak adamış bir toprağın yangınıyım ben de! bakma! dağını emziremedim siyah sütümde zehir şıngırdar! kızma! dağına bir taş da ben koyamadım kumumda tuz var! ama senin kulağına eğilip DAĞ diye fısıldayan bu dudak bir gün ya elinden ya ayağından ya eteğimden ya da alnından öfkelenme, öpmeyecek, sadece şehit düşmüş bir hayalet nehir gibi fışkırıp başka bambaşka dağlara at sırtında dörtnala kan olup akacak! Küçük İskender
