{{¤* Benim Adim Ask *¤}}

Askımızın Son Çarsambası

Pazar
Pazartesi
Salı
Seni bir çarşamba günü
Terkedeceğim
Sonra başımı alıp
Perşembeye doğru gideceğim

Ümit Yaşar Oğuzcan ​

 

Romans

Söylesem ah!
Söyleyebilsem sana derdimi
Yıldızlı bir gecede açabilsem kalbimi
Göreceksin seninle dahi desem
Diyebilsem sana seviyorum seni
Çılgınca aşığım sana, seviyorum
Tahammülüm kalmadı artık buna
Ama diyemem, söyleyemem
Çünkü aramızda denizler dağlar
ve benim kör olası gururum var

Bu böyle sürüp gidecek
Seni sevmediğimi bileceksin
Öğrenemeyeceksin
Ve ben bu gece
Her Allah’ın gecesi
Yıldızlara seni sevdiğimi söyleyeceğim
Sana asla
Çünkü aramızda denizler dağlar
Ve benim kör olası gururum var.
​

 

Yalnızım bir kompartımanda
Bir hızar testerisinin yaz ışığı ufuk hattından
Ağır ağır gözlerime geliyor köşede rüzgar
Tozla yıkıyor söğüt dalını çocuk
Onaltı bağımsız devlet büstünün
Sarkan bıyıklarını düzeltiyor zaman
Düşündükçe koyu bir renk alıyor
Buraya uzun bir yol boyunca
Kurulu bir kumpanya çadırlarından
Tuğla harmanlarından geldim her ateşin
Çemberinde yanarak ve darağacında
Kurutarak dikişsiz gömleklerimi
Her sabah zekeriya sofralarında herkesle
Kalın kitapların yufkasını yeniden ıslatıp
Yedik açlık
Düşündükçe daha da artıyor hangi geçmişin
Kaynağına eğilsem acı bir su
Gelecek günlerin yorgun treni yıllardır
Telaki bekliyor
Bekle bekle bekle gençliğin karanlık yıldızı
Yıllardır takım değiştiriyor ve cephe
İsimsiz bir tortuyla kapanmış
Bilemedim nasıl bir mangal yüreğimiz
Kömür gözlü çocuklarla yanıyor ve bedenim
Ateş içinde
Eylül.

Her yanımdan geçen öpüşlerinin
Islak serçelerini duymasam
Kör testereyi bile göremeyeceğim.
​

 

Ay uykusunda sayıklar seni
Pırıl pırıl yansırken tenin rıhtım kanatlı denizlere
Ama sahte ölüm çocukları doğuyor geceden
Gök pusuna bulayacak gözlerimi
Sesimi rüzgârına boğduracak
Ancak kurşun geçer yüreğimden
Tenin yüzüyor ve yüzecek daha
Çünkü bilmediğim bir saygınlıkla dokuyorum yüreğini
Ay paramparça düşüyor suya
Alacakaranlığı bölerek ikiye sıyrılıyor yaşamdan
Betonlaşan yağmurlara tutuluyor sevdam
Sis çöküyor iliklerine anarşist yüreğin
Bedeninde tel örgülerin acı büzgüleri
Od düşüyor gönlüme
Uzun ince parmaklarından gecenin
Beş kala ölüme ​

 

Suların uzak denizlere vardığı yerde
Uçsuz zamanlar çiçeği
Lanetli zakkum
Sağıyor yitirilmiş maviyi ıtırlardan
Yüzüm bulutlara boyanıyor
Ey çocuk aklım

Savruk bir yağmur sonrası
İçe kapanış
Duyarsızlığı sürüyor üstümüze
Sekerek bir küfürden geçiyor pırıltısı
Ne yağmur duyuyor sesi
Ne pencereler

Her şey yarım yamalak
Yarım yamalak sevi
Bir kadın köpeğini salıyor özgürlüğe
Koşup bütün zamanlara sığıyor sevincini
Gizemli perdeler sarmalıyor evi

Tanığımdır yaşlı çam
Sarmaşık sömürgesi
Hayatı savunan nefesin nefesimde
Bir sese nişanlıyorum solgun bir sesi
Yalnızlık bakıyor aynadaki resimde
​

 

kap kara geceler,
derin derin düsünceler,
cekilmez bu acilar...
dinmek bilmez bu sancilar,
eger karsilik yoksa askta..
sevme kimseyi hayatta....
​

 

Yasam soguktur
Sicakligin ötesinde buzlarda
Sevmek yasamaktir
Kurumus bir agac aglayislarinda
Bir soluk kadar yakininda olmak
İcine doyasiya cekmek
Benliginde ve bedeninde
catlayana kadar solumak
*Bogulacagini bile bile solumaktir sevmek*
​

 

sevgi de yük aldı hicrete
artık bunu anlıyorum
doğuyor bak yepyeni bir hayat

bir mavzer menzilindeyim
adımlarımda kaçışın son anları
mahfel mi
-çün bu bir aşkın adıdır-
giyotin mi
çıkrıksız kuyulara mı bekleniyorum
suya
toprağa
hayata mı
günah çiçekleriyle bir kadın
mı bekliyor beni

sarp duygular taşıyorum
mitralyözünde kalbimin

geçtiğim kan ırmağı

gecede yankılanır yalnızlığın sert adımları
düşer
düşer de saçıma kahrın şafak saatleri
-sen bunu duymalıydın mozart-
saatim acıyı henüz beş geçiyordur

hazan dalına astım
gençliğimin ıslak gömleklerini
hatırlar
ölürüm yaptığımız son valsi
gömün gömün beni
kanat kırık kol kelepçe gecede

ay bastı korkularımı
aman bulmaz dertlerin kordonundayım
yüreğimde taşığıdım bir avuç umut
karanlığı sürgünleyen kolorduları

kulağım bekçinin düdük sesinde
ıslıklar yolumu kent soluklu kırağı
öyle zemheri
öyle muhanettir bu sokak başı
sonra yıldızlar ölür
hakaretlerde büyür bir gerilla yüreğim

beni
kemikleri sızlayan umutların
gömün sıra sıra taşına
ay bastı korkularımı / ay / yar
öyle yaşamak ölümü sereserpe
ki iki vadi yaban gülü kelebek

şehri inkâr ettiğim bir anda gideceğim
ıslıklarımı sunarak
gideceğim
orda
ÖLÜMCÜL İKİ SEVDA

 

Kar
Üstüme yağar
Saçlarımı rüzgarlar tarar
Gül uzar yağmur olur gelmezsin

Bir bir
Kesilir ikindileri
Çoban ve kaval sesleri
Derin bir yalnızlığa gömülürüm
Bu anlarda ölürüm de bilmezsin

Akşamları
Üstüme karı
Yorgan diye örterim
Etrafta kurt ulumaları
Gözlerim dolar boşanır silmezsin

Sonra
Gece olur
El ayak çekilir hayat durur
Yıldızlar kurulur gökyüzüne
Gözlerimin önüne film seti olur çekilmezsin​