Bugun Hangi Şiir Sizi Anlatıyor ?

Konudan da anlaşıldığı üzere her gün 1 şiir ekliyebilirsiniz.​

Duydum ki Bizi Bırakmaya Azmediyorsun Etme

Duydum ki bizi bırakmaya azmediyorsun etme
Başka bir yar başka bir dosta meylediyorsun etme

Sen yadeller dünyasında ne arıyorsun yabancı
Hangi hasta gönüllüyü kasdediyorsun etme

Çalma bizi bizden bizi gitme o ellere doğru
Çalınmış başkalarına nazar ediyorsun etme

Ey ay felek harab olmuş alt üst olmuş senin için
Bizi öyle harab öyle alt üst ediyorsun etme

Ey makamı var ve yokun üzerinde olan kişi
Sen varlık sahasını öyle terk ediyorsun etme

Sen yüz çevirecek olsan ay kapkara olur gamdan
Ayın da evini yıkmayı kastediyorsun etme

Bizim dudağımız kurur sen kuruyacak olsan
Gözlerimizi öyle yaş dolu ediyorsun etme

Aşıklarla başa çıkacak gücün yoksa eğer
Aşka öyleyse ne diye hayret ediyorsun etme

Ey cennetin cehennemin elinde olduğu kişi
Bize cenneti öyle cehennem ediyorsun etme

Şekerliğinin içinde zehir zarar vermez bize
O zehiri o şekerle sen bir ediyorsun etme

Bizi sevindiriyorsun huzurumuz kaçar öyle
Huzurumu bozuyorsun sen mavediyorsun etme

Harama bulaşan gözüm güzelliğinin hırsızı
Ey hırsızlığa da değen hırsızlık ediyorsun etme

İsyan et ey arkadaşım söz söyleyecek an değil
aşkın baygınlığıyla ne meşk ediyorsun etme

Mevlana Celaleddin Rumi

 

Ayrılık Otopsisi

"Yanında Olmasamda Bilki Yalnız Değilsin"
her ayrılık otopsisinin ilk kesiğidir bu cümle.
göğüs kafesini kesen boydan boya
akıtmadan kanı
"yanyana olmak değil düşünmektir güzel olan"
ve ikinci neşter darbesi bileklere inerken mavi damarları kesen
mat olmuş bir ruhun ağır işçiliğini yapar beden
isyankar duruşunla kaleleri fethettiğini sanarken
isyanın isyana dönüşür
ve kum taşıdır fethettiğin her kale
rüzgarlarda yerle bir
isyanın kendisi isyandır ki
fazla bir şey yapmaya gerek bırakmaz..

dağa çıkmak için önce yolu kullanmak gerekir
çıktığında ise yolu özlersin
bitmiştir emeğin..
kaybolursun olmak istediğin yerde..
herkes yol özler...
varılmasını istemeyen adresi ismi şehri olmayan
sadece yol...
emektir çünkü gidişler gittiklerine bakmasanda
emektir sende
savaşlar duyarsın ölü çocuk bedenleri
resimler doldurur beynini
hiçbirşey yapmamanın acısıyla susarsın
oysa bilemezsin görebilmekte yoldur..
ateşin düştüğü yeri yaktığı bir hayatta
ateşi kendine düşürebilmekte yoldur..
acı gibi tıpkı...sızı gibi...
çünkü bilirsin
oturarak dünyayı kurtaran
sadece yazarak savaşa katılan bir neslin ürünüsün sende..
hani bir sokak çoçuğundan kağıt mendil alırsın da
yada bir güvercine yem atarsın
biraz iyilik katabilmek için benliğine
küçük avuntulara tutunursun
tutunamadığın hayatında...

bir evi ısıtabiliyorsan
ve ışığa giden yolu olabiliyorsan aç bir beynin
unutma
sende varsın...

unutma.
​

Alıntıdır.​

 

Kördüm… Ve gördüm.
Ağlak mevsimlerin ısladığı eğreti taşlık manastırın kıyısına çıkartıp
Asmışsınız içinizden arta kalanları.
Kendimi t/uzağınızda buldum.
Uzansam edebi uykulu bir düş(üş) ardınız.
Ardıma yürütsem hıçkırıkları size sırt çevirmek her adımda çift çelme.
Hem ne çok sakarım bilirsiniz sizi de yanlışlıkla sevmiştim!​

 

. . .biraz da kendime kırgınım,
pişman olacağım adımları atarken yüreğime sormadığım için,
-o, adımlarıma yol çizmeye aday iken-
sol tarafındakini ihmal edenlerin sözlerine değer verebildiğim için,
yüreğimin tutunduğu etekleri bırakıp ete kemiğe bürünenlerin ardından bakakaldığım için…

biraz da kendime kızgınım;
güneş hırsızlarına, güneşimin yerini söylediğim için,
sır bildiğimi, sırrıma değer vermeyenlerle paylaştığım için…

 

ve gün olur giderim kendimden
dönüş yollarına pusatlanır gözlerim
kıvılcımlarını saklı tuttuğum bakışlar nazardadır
kendi gölgemi takip ederim sinsice
adımlarım kırılgandır / savrulur talan olmuşluğa...​

 

Ölümün gül yüzüyle öpüşürken,
Beşiğimde cenazeler fidan verdi
Ki; sana bile soramadım,
Hangi tohumun günahıydım da
Koca adamlar
Çocukluğumun başına fiyat biçip
Kordonlarına geleceğimi astı.
Bakma şimdi n'olur
Savaşların ortasında becerilmiş hüznüme öyle,

U t a n ı y o r u m.


Hakan Can ÖZTÜRK​

 

Yüreğim
Islaktir benim
Kuytularda ağlamaktan
Ve hafif uçuktur rengi
Kurusun diye kaç kez
Güneşe asılmaktan !

SUNAY AKIN​

 

Sen ise
Gençliğini, hep çocukluğunu düşürmüşsün.
Diyelim gece, diyelim alelacele yalnızsın,
Diyelim ki oturup beni düşünmüşsün.
Ağlamışsın gride biraz siyah, biraz beyaz arar gibi.
Yeşilde mavi yok oysa, sarı hiç yok!
Beni düşünmüşsün saçlarını akordeonlarla tarar gibi.



Küçük İskender

 

Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm

Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Çocuklar sinemaya gider
Yüzümü bir çiçeğe gömüp
Ağlamak gibi isterim
Derinden bir tren geçer

Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Alıp başımı gitmek isterim
Bir akşam bir kente girerim
Kayısı ağaçları arasından
Gidip denize bakarım
Bir tiyatro seyrederim

Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Uzaktan bir bulut geçer
Karanlık bir çocukluk bulutu
Gerçeküstü bir ressam
Dünyayı değiştirmeye başlar
Kuş sesleri, haykırışlar
Denizin ve kırların
Rengi birdenbire karışır

Sana bir şiir getiririm
Sözler rüyamdan fışkırır
Dünya bölümlere ayrılır
Birinde bir pazar sabahı
Birinde sararmış yapraklar
Birinde bir adam
Her şeye yeniden başlar

 

an gelir
paldır küldür yıkılır bulutlar
gökyüzünde anlaşılmaz bir heybet
o eski heyecan ölür
an gelir biter muhabbet
çalgılar susar heves kalmaz
şatârâbân ölür

şarabın gazabından kork
çünkü fena kırmızıdır
kan tutar / tutan ölür
sokaklar kuşatılmış
karakollar taranır
yağmurda bir militan ölür

an gelir
ömrünün hırsızıdır
her ölen pişman ölür
hep yanlış anlaşılmıştır
hayalleri yasaklanmış
an gelir şimşek yalar
masmavi dehşetiyle siyaset meydanını
direkler çatırdar yalnızlıktan
sehpada pir sultan ölür

son umut kırılmıştır
kaf dağı'nın ardındaki
ne selam artık ne sabah
kimseler bilmez nerdeler
namlı masal sevdalıları
evvel zaman içinde
kalbur saman ölür
kubbelerde uğuldar bâkî
çeşmelerden akar sinan
an gelir
-lâ ilâhe illallah-
kanunî süleyman ölür

görünmez bir mezarlıktır zaman
şairler dolaşır saf saf
tenhalarında şiir söyleyerek
kim duysa / korkudan ölür
-tahrip gücü yüksek-
saatlı bir bombadır patlar
an gelir
attilâ ilhan ölür..

 

Geleceğim bekle dedi
Ben beklemedim o da gelmedi
ölüm gibi birşeydi
Ama kimse ölmedi...

 

Eski bir Türkçe kitabında
rastladım sana.
Sırtın pencereye dönüktü,
odan kararmak üzereydi,
usulca öne düşmüştü başın
yorgun bir düşü taşıyordun omuzlarında.

Birini bekliyordun,
kendini bekler gibi...

Ne zaman aşkın adı geçse
sen gelirsin aklıma...
Sırtın pencereye dönük,
başın öne düşmüş,
bir inanç titreşir, yaralı, yorgun omuzlarında

Ne zaman adın geçse
eski bir Türkce kitabında
aşk kararmak üzeredir odanda...

 

Aysel git başımdan ben sana göre değilim
Ölümüm birden olacak seziyorum.
Hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim
Aysel git başımdan istemiyorum.

Benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün
Dağıtır gecelerim sarışınlığını
Uykularımı uyusan nasıl korkarsın,
hiçbir dakikamı yaşayamazsın.
Aysel git başımdan ben sana göre değilim.
Benim için kirletme aydınlığını,
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim

Islığımı denesen hemen düşürürsün,
gözlerim hızlandırır tenhalığını
Yanlış şehirlere götürür trenlerim.
Ya ölmek ustalığını kazanırsın,
ya korku biriktirmek yetisini.
Acılarım iyice bol gelir sana,
sevincim bir türlü tutmaz sevincini.
Aysel git başımdan ben sana göre değilim.
Ümitsizliğimi olsun anlasana
hem kötüyüm, karanlığım biraz, çirkinim.

Sevindiğim anda sen üzülürsün.
Sonbahar uğultusu duymamışsın ki
içinden bir gemi kalkıp gitmemiş,
uzak yalnızlık limanlarına.
Aykırı bir yolcuyum dünya geniş,
Büyük bir kulak çınlıyor içimdeki.
Çetrefil yolculuğum kesinleşmiş.
Sakın başka bir şey getirme aklına.
Aysel git başımdan ben sana göre değilim,
ölümüm birden olacak seziyorum,
hem kötüyüm, karanlığım biraz, çirkinim.
Aysel git başımdan seni seviyorum...
en sevdiğim..

 

bitmeyen bir heyecan azad etti doğaya
rengini karanfilden alan güç.
Çilek bahçelerinden geçtim, sersefil.
bir görmek vardı,
yanık telleriyle koca bir yalnızlığı aydınlatan kemanı.
bir duymaktan, daha da ürkünç.

gözlerin için yaşamış bir hayat bırakıyorum eşiğine her sabah.
gözlerin için yazılmış birkaç balad bırakıyorum eşiğine
sarhoş bir yıldıza tutunup, onun aydınlığında.
kulağına tırmanıyor etimden kopmuş son gök cismi.
yüreğe aşk diyor.
yüreği aç.
aşk, paspasın altında.

Alıntı.

 

İki rayı gibiyiz
bir tren yolunun
yakın olması
neyi değiştirir
son istasyonun

 

Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi,beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin
Fedakarlığımı anlıyorsun
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız
külümün içinde külün
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama ,çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
Bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde?
İçimden bir şey :
belki diyor.
N.Hikmet

 

Bu aşkın gelirinin yarısını sağır sultana bağışladım duymazlıktan gelip seni gitsin kulağını açtırsın diğer yarısını sana bıraktım kendine protez aşıklar alırsın...
-k.iskender-

 

Her satırı
Mendireğe dizili karabataklara benzeyen
Bir mektup bırakarak
balıkçı koyundan
sisler icinde uzaklaşan kayık gibi
bir sabah usulca ayrıldın
koynumdan

Bütün yolcularını
Boğaz köprüsünün çaldıgı
Araba vapurunun
boş seferleri
gibi yanlızca rüzgâr
gezinir sensiz
yüreğimde

Durgun bir sudur aslında deniz
ki çocukların acemi oltalarını denedikleri
kuytu bir iskelenin
tahtaları altına yazdıgım
ayrılık siirini okudukca
dalgalanır...

 

Yaş 70 e gelse bile, hayat daha bitmemiş,
sen mi biteceksin?
çekeceksen bile bayrağı,
yaşadım ulan dibine kadar, diyemeyecek misin?
...

 

Ne hasta bekler sabahı;
Ne taze ölüyü mezar;
Ne de şeytan bir günahı;
Seni beklediğim kadar;
Geçti,istemem gelmeni;
Yokluğunda buldum seni,
Bırak vehmimde gölgeni;
Gelme artık neye yarar.....